แสงและเงา

" ฝั่ง​ตรงข้าม​โรงพยาบาล​ศิริราช

ธรรมศาสตร์​มหา'ลัยให้แลเห็น

ลมพัดผ่านรู้​สึกได้​ทั้ง​ร้อนเย็น

แสงเงาเป็นแรงบันดาลขานคำกลอน

สุดจะสรรหา​คำมากล่าวอ้าง​

บรรจงสร้างร้อยเรียงเขียนอักษร​

ที่เห็นอยู่​มืดสว่าง​ไม่แน่นอน

เวลาจรแสงเงา​เปลี่ยน​ไปตามกาล

ไม่อาจ​ยึด​มั่นหมายตามที่เห็น

เช้าจดเย็นเปลี่ยน​ไม่หยุดสุดเอ่ย​ขาน

ที่สว่าง​กลายเป็นมืดอยู่ไม่นาน

ที่มืดผ่านกลายสว่างดั่งมายา

ไม่อาจมีสิ่งใดให้​ยึด​มั่น

รู้แล้ว​นั่นมันก็ผ่านไปแล้วหนา

ถ้ารู้​แล้วไม่วก​วนเวียนไปมา

รู้แล้วจ้า ขอจบ​ บทคำกลอน​"

อ่าวมะนาว​

" รูปนี้ถ่าย​ ตอน​ไปเที่ยว​ อ่าวมะนาว​

มีมะพร้าว​ ไร้​มะนาว​  ให้แลเห็น

ไม่ต้องเที่ยว​ ไปถามไถ่​ ให้​ลำเค็ญ

สิ่ง​ที่​เห็น​ สิ่งที่เป็น​ ใช่ตรงกัน

ทุก​ๆ​สิ่ง​ ที่รับรู้​ ก็รู้​แล้ว

พูด​เจื้อแจ้ว​ แล้วสมมุติ​ นี่เธอฉัน

รูป​ของอ่าว​ คล้าย​มะนาว​ เขาพูดกัน

สมมุติ​นั้น​ ยืมมาใช้​ เพียง​ชั่วกาล "

ใบโมกข์​กับสาย​ลม

" ใบเอ๋ยใบโมกข์​  ลมโบกแกว่ง​ไกว

ไร้ลมสิ้นไหว​ มีใครช่วยที

  อยาก​เคลื่อน​โยกย้าย​ หมายแสงรวี

ลมจ๋าปราณี​ ช่วย​มี​น้ำใจ

  เจ้าลมเฉลย​ มีข้าไฉน

เจ้าเห็นอย่างไร​ ไหนลองบอกที

 ข้ายังไม่เคย​ เห็นเลยว่ามี

เจ้าใยทำที​ ว่ามีข้าเอย

 มีหรือไม่มี​ สุดที่จะเอ่ย

แค่รู้เฉยๆ  ลมเชยผ่านไป "

(เชย​ ในที่นี้​หมายถึง​ สัมผัส​เบาๆ)​