"วันนี้ชง กาแฟ อยู่ที่บ้าน
ไม่งุ่นง่าน มันง่วงนอน เมื่อตอนสาย
เมล็ดกาแฟ สิบเอ็ดกรัม บดจนกลาย
คล้ายเม็ดทราย เนื้อละเอียด เตรียมใว้ชง
โดยสรุป ได้กาแฟ มาหนึ่งแก้ว
นั่งลงแล้ว กินกาแฟ ตามประสงค์
ความง่วงหาว หายไป ดั่งใจจง
รู้ไหลหลง ดื่มด่ำ ลงลำคอ
รู้รสชาติ แต่ละคน รู้กันได้
รู้ง่ายๆ รู้สบาย รู้แล้วหนอ
มันก็รู้ ของมัน แค่นั้นพอ
หากพูดต่อ ต้องแต่งคำ ทำนิยาย
รู้นั้นจบ ทันที ที่ได้รู้
ไม่นิ่งอยู่ มันเป็น ดังของหาย
หาเท่าไร ก็ไม่พบ มันมลาย
สิ้นความหมาย ฉับพลัน แค่นั้นเอย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น