"พิราบออกโผบิน ใจถวิลถิ่นเสรี
นภาท้องฟ้ามี กว้างเกินที่ใครระราน
บินอยู่ได้สักพัก หยุดชะงักหิวอาหาร
ร่อนลงใจสำราญ ถิ่นสถานที่คุ้นเคย
แต่งเรื่องคิดแทนนก ถามวิหคสุดเฉลย
ไม่อาจรู้ได้เลย คิดคุ้นเคยใครใคร่ครวญ
ไม่อาจรู้แทนกัน คิดเองนั้นมันเรรวน
รู้พลันไม่ปั่นป่วน นกบินหวนกลับคืนรัง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น